Om afkickverschijnselen tegen te gaan bij het troepje Leonners dat vorig weekend in de Ardennen zat, hebben we voor u nu zondag de Ardennen extra ultra light voorzien : een puistjesrit. Zoals steeds zijn er twee routes : een lange route van 110 km (GPX hier) richting de heuveltjes van Asse en Meise, en een iets minder lange route van 73 km richting Puurs (GPX daar). Beide routes vertrekken langs de voetgangerstunnel en dan binnendoor naar Temse. Na wat jaagpaden langs de Schelde (u ongetwijfeld al bekend) volgen al snel boerenbaantjes richting de eerste heuvels. Lang en steil gaat het allemaal niet zijn, maar goed, u kan toch een beetje klimmen.
Deze week gaan we voor een rit die drie jaar geleden zijn debuut maakte, maar zijn plaats in de agenda meer dan verdient : de omloop van de Wase Ardennen. Hoogtemeters in het Waasland? Jawel! Op de lange route kom je uit tussen de 300 en 400 hoogtemeters – en dat over een afstand van 103 km (GPX hier) . Op de 10-uur route is dat iets minder (GPX daar).
Die hoogtemeters vond Nick vooral op bruggen, dijken en verkeersdrempels, maar we gaan ook een paar keer de Cuesta van Temse beklimmen. Je klimt nooit meer dan 30 hoogtemeters in één keer. Bereid je dus voor op veel vals plat, maar bemerk toch ook het bord van 10% hieronder.
Echt steile stukken zitten er uiteraard niet in. Als je al eens uit het zadel moet, is dat misschien gewoon omdat het op één van de kasseistrookjes onderweg wat kaduuk kwam te staan. Houd u wel klaar voor extra bochten. De kans dat je je onderweg gaat vervelen is heel erg klein.
De routes vertrekken aan de voetgangerstunnel op Linkeroever. Tot daar geraken moet ook zonder navigatie lukken. Je vertrekt richting Burcht om daar al meteen de beruchte Muur van Burcht te beklimmen, een bult van toch wel drie hoogtemeters. In Temse moet je alert blijven, want daar kruist de route.
Grijp deze week de kans om je even prof te voelen! Nu zondag 21 mei rijden de profs (toch zij die niet in Italië aan het zwemmen zijn in de regen of geveld zijn door Covid) de Antwerp Port Epic. En daar gaan wij van profiteren, op hun parcours. Maar wel een beetje vroeger dan hen om ongemakkelijke situaties te vermijden. Nu zondag rijden we dus op het parcours van de Port Epic. De Parcoursbouwer heeft in de polders van Stabroek, Berendrecht en Zandvliet zijn best gedaan om kasseistroken en onverharde wegen af te wisselen met wat schamele strookjes asfalt. In de namiddag wordt de koers uitgezonden op Sporza. In de voormiddag trekken we met Bike Leon de velden in.
Om negen uur vertrekken we voor een route van 97 km (GPX hier). Om tien uur zetten we aan voor 60 km (GPX daar). Je krijgt een twintigtal kilometer om erin te komen. Daarna boren we de eerste onverharde stroken aan. De foto doet misschien het ergste vermoeden, maar het is met de koersfiets goed te doen. De stroken gaan er droog bij liggen, en alles wordt plat gewalst. Komt helemaal goed.
Na de eerste grindstroken trekken we naar Hoogerheide om aan onze kilometers te geraken. Daar krijg je zowaar nog een paar klimmetjes voorgeschoteld. Voor wie meedeed aan Rondje Valkenburg : ze vallen wel mee, deze klimmetjes ;-). Vanaf de grens volgen we weer de pijltjes van de Antwerp Port Epic. Houd je klaar voor veertig spetterende kilometers met tal van kassei- en grindstroken. De pijltjes loodsen ons tenslotte de haven in. Daar wordt het ietwat gevaarlijker, maar we volgen de finale tot aan de finish.
Praktisch : een gravelbike is op deze route plezant, maar zeker niet noodzakelijk. De kans dat je lek rijdt is natuurlijk niet onbestaande. Neem dus een extra reservebandje mee. De koers vertrekt pas om 12.30 uur, dus ze gaan ons niet in de weg rijden.
Afsluiten doen we uiteraard op het terras van ons aller Bar Leon.
Veranderingen in het RGMC op komst! Oorspronkelijk diende het regelmatigheidscriterium om mensen te motiveren zoveel mogelijk zondagsritten mee te rijden. Heel simpel : degene die de meeste zondagen meereed, ging met de prijs en de eer lopen. Ondertussen zijn onze ‘speciallekes’ een vaste waarde geworden, meestal pareltjes waar Parcoursbouwer Nick behoorlijk wat tijd insteekt. Dus tellen vanaf dit seizoen ook de speciallekes mee.
Wat de zondagsritten betreft :
We rijden deze week naar Baarle Hertog/Nassau, en dat over Kapellen, Heide, Wuustwezel, Hoogstraten (de aardbeien) en Wortel (zijn kolonie). In Baarle duiken we het Bels Lijntje op, een voormalig treinspoor tussen Tilburg en Turnhout.
In Turnhout draaien we rechtsaf en gaat het in gestrekte draf langs de vaart terug naar onze stal. 115 km staat er daarna op uw teller (GPX hier). Als u denkt : 115 km? Zot! , dan hebben wij voor u uiteraard ook een kortere route voorzien (GPX daar). Je draait dan in Wuustwezel af richting vaart en rijdt zo linea recta naar Bar Leon. 61 km heb je dan gedaan, genoeg om op je lauweren te rusten en die trappist te laten smaken.
Uiteraard zijn er weer 2 plekken om de benen helemaal los te gooien : hier
Op Strava valt het op : steeds meer Leonners gebruiken hun benen niet enkel om de trappers te geselen, maar binden er ook al eens een loopschoen onder. Waarom dit niet een keer samen gedaan, in tenue, en wel op 7 mei? . Start, aankomst én afterparty aan t Krugerplein. De deelname is gratis, het is ook een funrun (geen rangschikking), afstanden van 5 en 10 km. En, niet onbelangrijk, een uitdagend parcours waarbij je oa door de Roma, districtshuis, Trix, La Gare 27, Rataplan en het Sportpaleis loopt. Info vind je op www.borgerhout.be/reuzenloop, en bij Kurt A. Trek je loopschoenen aan, en uiteraard je leonshirt!
Terug naar de fiets nu. Nog maar net hebben een paar helden Rondje Valkenburg achter de rug, en het wordt alweer tijd om te klimmen. Op 2, 3 en 4 juni staat immers ons Ardennenweekend op de kalender. Zoals bij al onze activiteiten is het doel tweeledig : fietsen , en daarna de calorieën terug aanvullen. Zelfs het slapen is geregeld. We hebben een chalet in de buurt van het lieflijke Vielsalm. Het programma voor zaterdagavond ligt ook al vast. Onze Parcoursbouwer zorgt voor ritjes voor vrijdag, zaterdag en zondagvoormiddag. Veel vragen zijn hiermee al beantwoord, toch zullen er nog wat openstaan. Kurt S, trekpaard van het weekend, wil daarom een whatsappgroepje aanmaken met de deelnemers. Stuur hem even een berichtje, dan zet hij je erin en houd je op de hoogte.
En dan het fietsen nu zondag. We leggen de lat wat hoger. Toch voor wie niet mee was naar Valkenburg (voor hen wordt dit een lachertje). We gaan voor 115 km, en dat ook nog eens met wat hoogtemeters in : onze befaamde veelbergenrit in en rond Aarschot (gpx hier) . Voor de langslapers, ook gekend als de 10-urenclub, is er een route van 82 km (GPX daar).
De route van 115 km kent een vlak voorgeborchte van bijna 50 km. Eerst volgen we de fietsostrade tot net voor Mechelen. Aanpikken kan dus ook aan de Roderveldlaan. Vanaf Mechelen volgen we ruwweg de Demervallei tot in Werchter.Vanaf daar kan je je aan een tiental beklimmingen verwachten (zie profiel hieronder). Om het navigeerwerk wat te vergemakkelijken, heeft onze onvolprezen parcoursbouwer geen lusjes voorzien.
De eerste klim is de Middelberg oftewel de Kom van Tom. Op het moment dat je denkt “ca va nog wel”, steigert je paard plots wild omhoog om pas helemaal boven terug tot rust te komen. Houd u dus klaar. Ook de tweede klim is best een zware. De Muur van Wezemaal kent zelfs een haarspeldbocht aan 20% of zo!
De volgende klimmen gaan je kuiten wat minder teisteren. Na de Moedermeulen (aan de molen in Gelrode dus) volgen nog drie mooie, niet al te steile holle wegen naar de top van de Eikelberg, de Liedeberg en de Konijntjesberg.
Na een passage door het centrum van Aarschot zal de GPS je plots rechts sturen voorbij een bordje 15%. Op de Doornberg ga je dus snel weten hoeveel poeier er nog op zit. Onmiddellijk daarna volgen nog twee minder lange beklimmingen. En na deze passage in het Hageland kon Nick het niet laten ons in Heist op den Berg nog eens langs de Palmbosstraat te sturen…
Zoals jullie (verondersteld worden te) weten, bestaat ons clubje dit jaar 10 jaar. Dat vieren we niet alleen met de verovering van de Stelvio in juli. Er zitten nog wel wat plannen in de koker van onze ondervoorzitter Jan H. Zin om daar mee je schouders onder te zetten : een berichtje naar Jan volstaat.
Over -voorzitters gesproken: ook onze erevoorzitter Kurt A. laat zich niet onbetuigd. Hij nam het heerlijke initiatief om waanzinnig mooie patches te laten maken. Voor 1 euro per jaar dat we bestaan, kan je er zo eentje de jouwe noemen. Stuur een berichtje naar Kurt, en haal dat jeansvest en het strijkijzer maar boven! (Het 2-euro stuk op de foto dient om een indicatie van de grootte te geven).
mooi hé
Ons volgend specialleke komt eraan: rondje Valkenburg, op 1 mei. De ingeschrevenen zitten al in een whatsappgroepje om de praktische zaken vlot te regelen. Twijfel je nog om alsnog deel te nemen in plaats van, ik zeg maar iets, een dagje met de familie door te brengen? Laat je overtuigen en bekijk het roadbook hier, lees hier het verslag, zet die GPX’en (hier), daar en ginder op je toestel en mail nog even naar penningmeester Koen S. om je last minute deelname te bevestigen. Je gaat er geen spijt van krijgen. Pijnlijke spieren misschien wel. Bijeenkomst zaterdag om 08.30 uur aan bar Leon (Garry krijgt een vrijstelling en ontmoet jullie in Valkenburg).
Natuurlijk wordt er ook op zondag gereden.
Vorige week reden we zuidwaarts naar tAtomium, deze week trekken we de andere kant van het land uit. De lange rit gaat naar Essen (102 km – kaartje hieronder – GPX hier) en de kortere 10 uren rit richting Kalmthout (74 km – GPX daar). De lange route blijft overal binnen de landsgrenzen, maar schampt voortdurend langs de Belgisch-Nederlandse grens. Het is een overblijfsel van de Corona-jaren, en wat voor één. Het advies van uw voorzitter : sta op tijd op en ga voor de lange route!
Volgende plekken kunnen jullie filosofische discussies over de zin en onzin van grenzen stimuleren:
– km 36: Bij uitkijktoren De Klot in natuurrreservaat De Maatjes is een stukje Dodendraad uit de Eerste Wereldoorlog gereconstrueerd.
– km 50: De Grensstraat in Essen loopt pal op de grens. Aan de linkerkant van de weg zit je in België, aan de rechterkant in Nederland. Vreemd genoeg ligt het fietspad aan de linkerkant van de weg…
– km 51: Bij Herberg Quarantaine kan je vanaf 10 uur ‘s morgens bio-ijsjes en drankjes kopen. De quaraintainestallen zijn eind negentiende eeuw gebouwd om vee uit het buitenland in quarantaine te kunnen plaatsen voor het verhandeld werd.
ijsje
– km 74: De Grensstraat in Putte loopt ook weer mooi op de grens.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen : maandag 1 mei, dag van de arbeid, bieden wij u ons tweede specialeke van het jaar aan. En wat voor één. We geven u de kans om (heel erg veel) extra arbeid te leveren. We gaan namelijk voor het onvolprezen rondje Valkenburg van Onze Parcoursbouwer. In het kort : 200 km, 3000 hm. Er is ook een ‘gemakkelijke’ versie van 140 km en 2000hm. Meer weten? Lees er hier alles over. Overtuigd? Stuur een mail naar tom@bikeleon.be om in te schrijven (Niet antwoorden op deze nieuwsbrief, dat komt niet goed terecht). Graag ook vermelden of u beschikt over vervoer, en hoeveel mensen en fietsen u met dat vervoermiddel kan , wel ja, vervoeren.
meer heb je niet nodig om Rondje Valkenburg door te komen
Maar voor 1 mei valt nog zondag 16 april (onder andere). Waar trekken we naartoe? We gaan een poging doen om Nijlen te omsingelen. Twee routes hebben we daarvoor. Eén die start om 10.00 uur en 73 km telt (gpx hier), en één van 100 km met vertrek om 09.00 uur (gpx daar).
omsingeling geslaagd
We rijden over rustige en wreed schone boerenbaantjes. Voor degenen die vorige week moesten missen : we vertrekken over de Cogels Osylei – heeft u toch nog van een strookje mogen . Voor de rest haast geen kasseien, wel nogal wat betonplaten die nog net aan elkaar plakken met -komt ie, Renaat – bitumineuze voegvullingsmassa. Opgelet : uit de verkenning maandag bleek dat er wel wat steenslag ligt in de bochten.
Voor de eerste keer dit seizoen gaan we de grens van de 100 km overschrijden. Tenminste, als je er zin in hebt. Want…Zegt je lichaam neen tegen 100+ km-ritten? Vind je negen uur een onmenselijk tijdstip om al aan het sporten te slaan, en al helemaal op zondag? Mag het wat rustiger allemaal? Maar wil je toch in groep rijden? Dan hebben wij de oplossing voor jou! Vanaf deze week schiet de 10 uren club weer uit de startblokken. Een uurtje later vertrekken, een iets kortere afstand, een iets lager gemiddelde… maar wel samen weer terug aan Bar Leon voor de onontbeerlijke après.
De lichtgewichten onder ons geven we meteen een goede reden om voor de kortere afstand te kiezen. Want. Dit weekend rijden de profs Parijs-Roubaix. Zij die al een tijdje meedraaien bij Bike Leon, weten wat dat betekent : ook wij gaan over de kasseien dokkeren en ons een klein beetje prof voelen.
kassei
We serveren een grote tour van 100km (gpx hier) en een kleine tour van 74 km (gpx daar). Let op, er zijn wat aanpassingen tegenover vorig jaar, dus best de nieuwe versie op je toestel zetten. Als je ze er allebei opzet, kan je na de eerste serieuze kasseistrook (de Schoonaardestraat) nog altijd beslissen om de korte route te nemen. De eerste 36 km lopen namelijk gelijk. Wat je ook zou kunnen doen, mocht je voor de lange versie gaan, is nog snel proberen ergens een Scope Atmoz aan te schaffen. Of toch maar gewoon voor vertrek de bandendruk iets verlagen, dat is net wat goedkoper.
Alle stroken vind je hieronder, met lengte en kilometeraanduiding. De sterretjes geven een volledig subjectief gevoel van moeilijkheid mee. Die quotering komt van Nick, niet van schrijver dezes. Anders zou elke strook 5 sterren hebben gekregen… Net zoals in Parijs-Roubaix tellen de stroken af. Strook 1 is dus degene waar je naar uitkijkt wegens de laatste.
14. Notelaerdreef & De Baerdemaekerstraat Hingene (+++, 1600m, km44)
13. Kleine Hinckstraat, Hingene (+++, 300m, km47)
12. Kasteeldreef & de Witstraat Hingene (++, 1300m, km48)
11. Rotterdam Bornem (++, 500m, km51)
10. Beeldstraat Sint-Niklaas (++++, 1700m, km61)
9. Sint-Jacobsdreef Haasdonck (+++, 300m, km62)
8. Boskouter Burcht (++++, 1100m, km73)
7.Naftaweg Antwerpen (++, 1700m, km80)
6. Hobokense Polder (++++, 1800m, km79)
5. Schoonselhof Hoboken (+, 300m, km88)
4. Legerstraat Wilrijk (++, 800m, km89)
3. Middelheimlaan Wilrijk (++, 1100m, km93)
2. Vredesstraat Berchem (++, 300m, km96)
1. Cogels-Osylei Berchem (++, 500m, km97)
Op de grote route neem je alle 24 kasseistroken mee, goed voor een totaal van maar liefst 20km gedokker. Op de kleine route zit je met een tiental kilometer kassei. Het gaat om de stroken 24 tot en met 16, daarna doe je ook nog 12, 10, 9 en 8. Niet onbelangrijk voor de pluimgewichten onder ons : sommige van die stroken zijn perfect vermijdbaar met een ‘fietspaadje’.
Vertrek dus vanaf nu om 09.00 én 10.00 uur aan de bar. Tot zondag!
Bijna klokslag 9 uur, en er staan alweer een 20-tal (ik kan er eentje naast zitten) fijne fietscollega’s klaar voor een opwarmertje voor de Ronde. We verwelkomen een nieuw gezicht (Raoul), zien onze nieuwe penningmeester Koen voor de eerste maal dit seizoen en voor de rest een behoorlijk aantal vertrouwde cousteaus. Het opnemen van de aanwezigheden verloopt een beetje anders dan anders, aangezien Jan de bijkomende vraag moet stellen voor de hoeveelste maal dit seizoen eenieder meerijdt; blijkbaar heeft het notitieboekje de heroïsche rit met flandriense properties van vorige week niet overleeft, en dus zijn de aanwezigheden van de eerste 5 ritten verloren gegaan. Eens het regelmatigheidscriterium online verschijnt, zijn aanvullingen op eer en geweten nog mogelijk natuurlijk.
Op pad dan maar, en het eerste half uur heeft inderdaad een hoog gehalte pad-vinden; we draaien en keren ons een lieve lust door districten, gehuchten en aanverwanten, tot we dan toch aan de Nete belanden. Daar gaat het tempo gestaag de hoogte in, en breekt het peloton in stukken voor het eerste stuk koers van de dag. Nick weet zich na ruim 5 kilometer nog net over Stijn te smijten en steekt de pluim op zijn helm; een pluim die toch net wat minder hard glanst, eens geweten was dat Stijn al om 7 uur op de fiets zat voor een tochtje van 60km, “want ik was dan toch wakker voor Boris en zag weinig nut in nog een uurtje terug in bed kruipen”… een visie die zeker niet gedeeld wordt door een groot deel van de ploeggenoten 😊
Via Gestel en Itegem krijgen we bijna de kerk van Hallaar in zicht (die al wel eens met die van Heist wordt verward, zij het dat de helling ernaartoe slechts een stijging van 1m laat optekenen, een groooooot contrast met de eigenlijke te bedwingen col). Onze generaal was niet meer te houden en vloog gezwind een kruising over. Ondergetekende soldaat wou natuurlijk blindelings volgen, maar dat was buiten de Parcoursbouwer gerekend, die het veiliger achtte even te wachten voor een aanstormend blik-op-4-wielen. Een kop-staartaanrijding was bijgevolg onvermijdelijk, en mij gedwee overlatend aan de wet der traagheid gecombineerd met een zwenkpunt, belandde ik half overkop naast diens prachtige Scott. Excuses werden uitgewisseld, een eerste inspectie bracht geen materiële of lichamelijke schade aan het licht, dus terug in het zadel en rijden maar… Hm, ineens hadden we een vogeltje in het peloton zitten. Blijkbaar was de achterste remschijf van Nick’s bolide toch geraakt en wat paraplu komen te staan, of moeten we eerder zeggen “gevleugeld”. Extra excuses, iets om op de top van de aankomende beklimming verder te bekijken, gas erop!
De allerzwaarste helling van onze provincie scheidt duidelijk het kaf van het koren, ik zou niet kunnen zeggen wie de beklimming de eerste maal als primus bovenkwam wegens in de achterhoede. Wel enkele nieuwsfeiten: iemand heeft last van schimmel aan zijnen top (?!?), Sam zou wel eens het clubrecord gebroken kunnen hebben (was nog onbevestigd bij het ter perse gaan), en voorzitter Tom soleerde voor een 3e maal de helling op.
De terugweg kon ingezet worden. Daarbij werd opnieuw de Nete bezocht, maar deze keer werd er in een strak tempo collectief gekronkeld. Er moest nog wat jus in de benen gehouden worden voor een stevige langgerekte sprint op de fietsostrade richting luchthaven van Deurne. Daar zette Stijn alsnog de puntjes op de i. De allerlaatste sprint richting ’t café leverde nog een paar deelnemers op met een ‘DNF’ achter hun naam; en dan te weten dat de fietsdag eigenlijk nog niet eens halverwege was! Na enkele verfrissingen kwam de vraag wie waar naar het vervolg van de Ronde zou gaan kijken. Een vraag die zichzelf beantwoord zag door toedoen van onze geliefde café-uitbater Bert: met behulp van ladders, toogkrukken, bezemstelen en goed advies van het ondertussen uitgedunde peloton werd de beamer in gang gekregen, en konden we genieten van een wervelend stukje wielergeschiedenis, zowel bij de mannen als bij de vrouwen. En zo kon tegen 18u deze prachtige dag afgerond worden. Dank aan de aanwezigen aan de start, aan de rest van de bezemwagen-crew voor de gezellige namiddag en Renate en Lynn voor het soigneren van de dorstigen. Tot de volgende!
Deze week bieden we u een rit van 70- 75 – 80 km (dat hangt ervan af hoe vaak je naar boven wil klauteren) aan richting Heist op den Berg. Daar beklimmen we de allerzwaarste helling van de Provincie Antwerpen. Volgens gespecialiseerde websites is dit de 12734 moeilijkste klim ter wereld. Het profiel uit de Encyclopedie Cotacol gewaagt van maar liefst 29 hoogtemeters en een laatste hectometer in kassei aan 11%!
Opgelet: Na de verkenning van woensdag zijn er paar kleine wijzigingen gebeurd aan de route (wegenwerken), dus best de nieuwe versie van de GPX (die vind je hier) installeren. Die GPX bevat ook een lus. Na het eerste stukje afdaling, draai je rechts de grote baan op richting kerk van Hallaar. Wil je de col buiten categorie twee of meer keer beklimmen, volg je deze grote baan rechtdoor. Helemaal beneden draai je rechts terug het parcours op. Heb je genoeg van het klimmen, dan neem je vanop die grote baan de eerste links, nl. de Eugeen Woutersstraat. Als je de GPS-route volgt, beklim je de Muur van Heist twee keer: één keer om parcourskennis op te doen en één keer om een aanval te wagen op het clubrecord van – nog steeds – Bob VL. Je kan natuurlijk ook een poging doen om te Everesten. Als je het rondje 305 keer aflegt, sta je in je verbeelding op het dak van de wereld!
Al is dat laatste misschien een beetje uitsloverij. En ook nog eens ongezond. Doe het dus maar rustig aan en geniet onderweg van het landschap. Let na 28 km bijvoorbeeld eens goed op de fraaie dorpskern van Gestel. Vergeet in Heist bij het begin van de afdaling ook niet te genieten van het panorama dat zich uitstrekt tot in Parijs. En zwaai op de Netedijk naar al die knappe Leonners die de overkant onveilig maken!
De Kolonie
