Om 9u30 bliezen ze “ten aanval”, onze 7 koene ridders, onder een betrokken hemel, waar de eerste zonnestralen voorzichtig doorpriemden. Het te veroveren kampement bevond zich in het zuid-oosten, en was naar het schijnt gepositioneerd op een machtige heuvel. Er sloop tijdens de eerste kilometers dan ook lichte twijfel in de gelederen, hoewel Tom L en Kurt S met een dapper tempo op kop post hadden gevat. Edoch, slechts luttele draflengtes verder kwam er gelukkig al versterking opduiken in de gedaante van ruiter Kasper. Nu was er evenwicht en het vertrouwen in de goede afloop van deze queeste groeide zienderogen.
Langs de oevers van de krinkelkronkelende Grote Nete besloot jonge strijder Nick M zich even te bewijzen door stevig aan te zetten. Maar ongeveer gelijktijdig besloten de weergoden om dit jeugdig enthousiasme te temperen door dreigende wolken te laten verschijnen en dikke druppels over het jaagpad te strooien. Nick liet zich dan maar gauw weer terugzakken in de veilige buik van het kleine peloton.
De verdere tocht richting de Heistse berg verliep voorspoedig, niet in het minste door het kundig mennen van de troepen door Jan. En daar doemde de gevreesde vesting op in de verte… was er een plan? Konden ze gewoon wild naar voren stormen, en aldus de zege snel veilig stellen? Of toch maar beter op verkenning eerst? Op aangeven van Jan en bevestiging van ervaren rotten Tom VR en Koen VB werd besloten tot dat laatste. In gesloten formatie ging het over de Palmbosstraat richting de kasseien, om behoedzaam in een hoekje van het Kerkplein tot beraad over te gaan. Daar werd besloten dat Jan, Kurt en Nick ter versterking in hinderlaag boven op de top zouden achterblijven; de overige vijf zouden met een omtrekkende beweging de berg opnieuw bestormen, nu echter op volle kracht. Het was Tom L die als eerste aanzette; dit verraste Kasper die duidelijk nog op een ander uur leefde, maar toch naar het wiel sprong, fluks gevolgd door Leen. In tweede lijn gaven ook Koen VB en Tom VR hun ros de sporen. In die volgorde bereikten zij de top en zegenvierden!
Zeer tevreden over het verloop van deze bestorming werd de terugtocht naar de taveerne aangevat. Helaas volgde er nog een verplichte pauze halverwege, omwille van een ros dat van verse hoeven moest voorzien worden. Dit kon de overwinningsroes echter niet bekoelen, en in gestrekte draf werd het alombekende estaminet bereikt. Daar wachtte de cavalerie de nodige versnaperingen in de vorm van hompen brood, hardgekookte eieren en bekers bier. Alweer een heerlijk avontuur voor de troepen van Bike Leon!
Davy
Noot van de redactie: alle eventuele gelijkenissen met reële gebeurtenissen en/of personages zijn volledig toevallig. Dit verslag is tot stand gekomen in de bossen van Saint-Hubert, met volgende stenografische voorziene info: “8 fietsers, 20 druppels water, 1 platte band, 1 logistieker met veel boterhammetjes, 24 paaseieren met of zonder zout” 🙂 Achteraf bleken het dan wel 9 fietsers geweest te zijn, raadpleeg gerust het RGMC en ondervraag de getuigen naar de al dan niet correcte weergave van de feiten 😀