Jaja, en zo rap was ie daar al, de allerlaatste rit van dit seizoen. Het dreigde echter een rit in mineur te worden, want toen ondergetekende enkele minuten voor 9u aan onze staminee aankwam, was enkel Jan daar te bespeuren… we hadden ons toch niet vergist van uur zeker, met het verzetten van de klok?!? Maar nee, al gauw doken nog een paar habitués op, en zo konden we met een groepje van zeven de wind tegemoet rijden. We waren nog niet eens in de Helmstraat, of nog 2 dappere coureurs kwamen ons vervoegen. En ook aan den tunnèl kwam Wouter “op den lossen boef” aansluiten, wat maakte dat we met 10 stuks richting Linkeroever konden trekken.
Eens aan de overzijde ging het gezwind onder aanvoering van een paar stoempers langs Expresweg en havenindustrie, om dan de polders rond Verrebroek te doorkruisen. Al gauw werd duidelijk dat de stalen/aluminium/carbon rossen na de rit een poetsbeurt zouden verdienen, want hoewel we het droog gehouden hebben, lagen de wegen er behoorlijk modderig bij… ach ja, dat is dan maar zo.
Verder het Waasland in, om zo via Stekene en Belsele richting de machtige Schelde te keren. Eens het water bereikt was, lag ook de kopwind achter ons (dit stukje heb ik zelf 3 keer moeten herlezen om te zien of het wel klopte 🙂 ) En dan maar in vliegende vaart naar het schoonste zicht van het land: de opdoemende torenspits van onze kathedraal!
Wat leerden we ondertussen onderweg?
- Dat kinderen een pak meer horen en ook onthouden als ze op de achterbank zitten en de ouders een onbezorgd gesprek voeren voorin…
- Dat er op 4 november een interessante fuif moet zijn in Nieuwkerken-Waas, afgaande op de schoon affiche
- Dat geografen vaak weermannen zijn (of was het nu andersom, Nick?)
Quasi klokslag 13u draaiden we de Reuzenstraat weer in, en kon de echte afsluit beginnen. Renate verwelkomde ons hartelijk, en maakte ons het leven makkelijk door met simpele handopsteking de bestelling op te nemen… Westmalle Dubbel, zeven stuks! Er zat ook nog ergens een verdwaalde papegaai tussen, maar dat bleek toch gene volhouder te zijn.
Jan was ondertussen even de boekhouding gaan ophalen, maar kwam met veel meer terug: koffiekoeken, yummie! Merci Jan!! En dan kon gezamenlijk vastgesteld worden dat we dit jaar 2 ex aequos te vieren hebben:
- Het wereldvermaarde RGMC levert 2 kampioenen op die beiden 27 ritten present gegeven hebben: Tom Van Reybroeck en Bert Leers!
- Er zijn 2 leonste leonners, want op de piste vorige week konden Kasper en Joren geen afstand van elkaar nemen!
Dan kwam daar de 10-urenclub binnen waaien, in de solo-gedaante van Valérie. Blijkbaar was ze vandaag de enigste, beetje jammer. Misschien hadden we gewoon de laatste rit met slechts 1 vertrekuur moeten afficheren, we nemen het mee naar volgend jaar. Maar chapeau aan Valérie voor volharding, en met plezier deelden we in haar feestvreugde, aangezien het haar verjaardag was. Nogmaals proficiat!
En zo kabbelde de namiddag verder, over volle tot halflege Westmalles, waarbij regenvlagen verhinderden dat we al naar huis konden gaan. De gesprekken kabbelden evenzeer, van vragen van een 8-jarige die al kwam beloven binnenkort (als ‘m groot was) mee te komen rijden, over Keulen via Mönchengladbach (niet simpel na 4 of 5 WM hoor, Koen) naar Donderen. En stilaan haakte de ene na de andere costaud toch af, zodat uiteindelijk de laatste streep onder het seizoen 2023 kon getrokken worden.
Maar niet zonder een feestje natuurlijk! Dus hopelijk tot zaterdag 16 december in Bar Leon! Of eerder, voor een ritje, af te spreken via de B.L.O.G.