Elk zijn verhaal
Zoals Karl Vannieuwkerke nogal eens placht te zeggen: “en op het einde van de rit heeft elke coureur zo zijn eigen verhaal”. Ik denk dat dit statement wel opgaat voor de rit van afgelopen zondag. Een luttele 65km stonden er op het programma, maar toch waren deze voldoende om 3,5u aan verhaal op te leveren.
Onder een lichtgrijze ochtendhemel stonden we met 11 klaar om de eerste keer dit seizoen linkeroever te verkennen (dit aantal contrasteert behoorlijk hard met voorgaande week, toen minstens 25 man present tekende — laat u niet afschrikken door alle Franks en Sabines van deze wereld, het is zelden echt zo nat als ze voorspellen). Blij waren we allemaal om Pieter opnieuw te verwelkomen, die na een lange revalidatie zijn rug eens kwam testen.
Amper goed en wel vertrokken, of de eerste “plat!” weerklonk al… pechvogel van dienst was Enzo. Met de assistentie van de immer hulpvaardige Jan werd het bandje vervangen en konden we met een kwartiertje vertraging alsnog richting de voetgangerstunnel. En hoera, de liften werkten allebei! De eerste 10km linkeroeverse bodem werden vlot verteerd, tot een eerste helling aantoonde dat Pieter niet enkel zijn rug, maar ook zijn fiets kwam testen… dat beestje had de revalidatie precies wat minder goed doorstaan dan zijn baasje, getuige het tandeloze grote blad en de ketting waaraan je nog wel de was kon ophangen, maar geen 100 watt of meer. Na wat overleg leek het Pieter beter dat hij op eigen tempo zou verder peddelen, dus met een man minder ging het over de aangekondigde boerenbaantjes richting het stukje inheems Toscane… Maar nog voor we daar aankwamen, nam Tom VR net wat teveel tijd om zichzelf te bekijken in een spiegel op de hoek van zo’n boerenbaantje, waardoor de bocht misschien wat verwaarloosd werd, wat resulteerde in een stevige smak gevolgd door wat glijden. Dixit Koen VB: “het was er los over, of onderuit”, waarop hij dus besliste dat tweede te doen, en op die manier Tom en zichzelf van erger behoedde. Bas en ondergetekende konden mits wat magisch freestylen à la Tom Pidcock toch nog recht blijven, zodat het aantal coureurs met een deuk in het vertrouwen beperkt bleef tot 2. Voor Tom leverde het wel wat extra massa in het dijbeen op (dat waarschijnlijk ook wel een aantal mooie kleuren van de regenboog zal krijgen); volgens ons zijn er minder pijnlijke manieren om de bovenbenen wat meer caruur te geven 🙂
Met iets meer terughoudendheid in de volgende bochten, maar toch een gezwinde tred, werd de tocht hervat, in een poging quasi bij opening van het café terug te zijn. Stijn ronselde langs zijn neus weg nog kandidaten voor een ploegentijdrit, in het geval hij telefoon zou krijgen van Els, het schijnt dat beiden over maximaal 14 dagen opnieuw een extra aanwinst voor de volgende generatie Bike Leon mogen verwelkomen.
Een aantal onrustige koerspaarden keek stilletjes uit naar het snelle stuk tussen Bazel en Kruibeke. Helaas, ook dat was ons niet gegund: blijkbaar zijn er werken bezig aldaar, en dit mooie stukje poldergebied was niet toegankelijk. (Bij deze: als er mensen zich geroepen voelen om de wekelijkse zondagsrit al eens te gaan verkennen op voorhand, stem gerust af met onze voorzitter, voor zoverre hij dit niet zelf voor zijn rekening neemt eens de temperaturen weer wat dragelijker worden voor zijn gestel).
Bon, ander plan dan maar, en er werd geopteerd voor het veer tussen Bazel en Hemiksem, om alzo via Polderstad en Blue Gate terug naar Borgerhout te keren. Als verrassing kwam Pieter opnieuw aansluiten aan het veer, maar hij liet ons weer gaan eens goed en wel op rechteroever.
Er is ook nog gekoerst, aan Blue Gate en op Spoor Oost, maar over wie daar de medailles gepakt heeft, heb ik het raden, gezien ik een gezapiger tempo aanhield.
Platte banden waren er nog te melden voor Bas en Pieter, wat ervoor zorgde dat we toch in verspreide slagorde aan Bar Leon arriveerden, voor de eerste welverdiende koffie/trappist/bruiswater/… van dit seizoen.
Wat later kwamen daar ook nog Kasper en Dave binnenwaaien, die gekozen hadden om zichzelf wat af te beulen met een kleine 110km toertocht-wegrit-combo.
Zoals je ziet, altijd wat te beleven onderweg, dus tot volgende week!
Davy Floes
