Week 10: Veelbergentocht Aarschot / Hageland (82-115-152-182-250 km)

Beste Leonners,

Zoals beloofd, bied ik jullie deze week een aantal klimroutes aan. De meesten van jullie heb ik de laatste weken vlot de kaap van de honderd kilometer zien nemen. Een route van 115 km (GPX) zou dit lang weekend dan ook geen enkel probleem mogen zijn. Mocht dat toch te veel of te weinig zijn, heb ik ook routes van 82 km (GPX), 153 km (GPX), 182 km (GPX) of 250 km voorzien (GPX). Zot zijn doet geen zeer.

De route van 115 km (GPX) kent een vlak voorgeborchte van bijna 50 km. Eerst volgen we de fietsostrade tot net voor Mechelen. Aanpikken kan dus ook aan de Roderveldlaan. Vanaf Mechelen volgen we ruwweg de Demervallei tot in Werchter.Vanaf daar kan je je aan een tiental beklimmingen verwachten (zie profiel hieronder). Om het navigeerwerk wat te vergemakkelijken, heb ik geen lusjes voorzien. Degenen die al mee naar Aarschot reden (verslag hier), kunnen zich daarom ook op een aantal nieuwe klimparels verlekkeren.

De eerste klim is de Middelberg oftewel de Kom van Tom. Op het moment dat je denkt “ca va nog wel”, steigert je paard plots wild omhoog om pas helemaal boven terug tot rust te komen. Houd u dus klaar. Ook de tweede klim is best een zware. De  Muur van Wezemaal kent zelfs een haarspeldbocht aan 20% of zo!

De volgende klimmen gaan je kuiten wat minder teisteren. Na de Moedermeulen (aan de molen in Gelrode dus) volgen nog drie mooie, niet al te steile holle wegen naar de top van de Eikelberg, de Liedeberg en de Konijntjesberg (jawel, Wilfried).

 Na een passage door het centrum van Aarschot zal de GPS je plots rechts sturen voorbij een bordje 15%. Op de Doornberg ga je dus snel weten hoeveel poeier er nog op zit. Onmiddellijk daarna volgen nog twee minder lange beklimmingen. En na deze passage in het Hageland kon ik het ook niet laten je in Heist op den Berg nog eens langs de Palmbosstraat te sturen.

Als je na de Kasseiklassieker of de rit naar Tatomium nog “’t was plezant” kon zeggen, ga je voor deze rit van 115 kilometer zeker geen schrik moeten hebben. Als je op het einde van die ritten tegen je strava-vrienden pochte dat je nog graag voor een tweede keer wou vertrekken (maar  – ik zeg maar iets – dat je de tuinhuisverkoop niet in de steek kon laten b.v.) dan kun je veel plezier beleven aan de langere routes. Je kan je daar verwachten aan een schier eindeloos lint van mooie baantjes, bijzonder weinig kasseien, zeer veel beklimmingen en even veel afdalingen.

Als je met vragen zit over de routes – of het leven meer algemeen – dan weet je me te vinden!

Tamusement ermee!

En laat weten hoe het geweest is!

Nick