Month: April 2020

Week 10: Veelbergentocht Aarschot / Hageland (82-115-152-182-250 km)

Beste Leonners,

Zoals beloofd, bied ik jullie deze week een aantal klimroutes aan. De meesten van jullie heb ik de laatste weken vlot de kaap van de honderd kilometer zien nemen. Een route van 115 km (GPX) zou dit lang weekend dan ook geen enkel probleem mogen zijn. Mocht dat toch te veel of te weinig zijn, heb ik ook routes van 82 km (GPX), 153 km (GPX), 182 km (GPX) of 250 km voorzien (GPX). Zot zijn doet geen zeer.

De route van 115 km (GPX) kent een vlak voorgeborchte van bijna 50 km. Eerst volgen we de fietsostrade tot net voor Mechelen. Aanpikken kan dus ook aan de Roderveldlaan. Vanaf Mechelen volgen we ruwweg de Demervallei tot in Werchter.Vanaf daar kan je je aan een tiental beklimmingen verwachten (zie profiel hieronder). Om het navigeerwerk wat te vergemakkelijken, heb ik geen lusjes voorzien. Degenen die al mee naar Aarschot reden (verslag hier), kunnen zich daarom ook op een aantal nieuwe klimparels verlekkeren.

De eerste klim is de Middelberg oftewel de Kom van Tom. Op het moment dat je denkt “ca va nog wel”, steigert je paard plots wild omhoog om pas helemaal boven terug tot rust te komen. Houd u dus klaar. Ook de tweede klim is best een zware. De  Muur van Wezemaal kent zelfs een haarspeldbocht aan 20% of zo!

De volgende klimmen gaan je kuiten wat minder teisteren. Na de Moedermeulen (aan de molen in Gelrode dus) volgen nog drie mooie, niet al te steile holle wegen naar de top van de Eikelberg, de Liedeberg en de Konijntjesberg (jawel, Wilfried).

 Na een passage door het centrum van Aarschot zal de GPS je plots rechts sturen voorbij een bordje 15%. Op de Doornberg ga je dus snel weten hoeveel poeier er nog op zit. Onmiddellijk daarna volgen nog twee minder lange beklimmingen. En na deze passage in het Hageland kon ik het ook niet laten je in Heist op den Berg nog eens langs de Palmbosstraat te sturen.

Als je na de Kasseiklassieker of de rit naar Tatomium nog “’t was plezant” kon zeggen, ga je voor deze rit van 115 kilometer zeker geen schrik moeten hebben. Als je op het einde van die ritten tegen je strava-vrienden pochte dat je nog graag voor een tweede keer wou vertrekken (maar  – ik zeg maar iets – dat je de tuinhuisverkoop niet in de steek kon laten b.v.) dan kun je veel plezier beleven aan de langere routes. Je kan je daar verwachten aan een schier eindeloos lint van mooie baantjes, bijzonder weinig kasseien, zeer veel beklimmingen en even veel afdalingen.

Als je met vragen zit over de routes – of het leven meer algemeen – dan weet je me te vinden!

Tamusement ermee!

En laat weten hoe het geweest is!

Nick

 

Week 9: Tatomium!

Eerwaarde Leonners,

In het RGMC merken we dat jullie blijven fietsen. Onze fotowedstrijd van vorig weekend was ook een groot succes. Dank voor uw medewerking! Het volledige juryrapport vindt u hier. 

De kans dat we volgend weekend naar de Vogezen kunnen, is cero cero cero cero cero cero cero. Om dat enigszins te compenseren, zoeken we de komende weken vanuit Antwerpen een paar keer het heuvelende Midden-België op. Nu de grens en de voetgangerstunnel in’t weekend zijn gesloten, zijn er trouwens ook niet zo heel veel andere opties meer.

Dit weekend trekken we nog eens naar Tatomium. De lange route telt 104 km (GPX); de korte 74 km (GPX). We vertrekken langs de fietsostrade richting Mechelen. Je kan dus ook op de Roderveldlaan aanpikken. Ik heb  hier en daar wat krinkelkronkelbaantjes voorzien waar we nog nooit zijn geweest. Spannend…

Dagtrippers kunnen zich nu al verlekkeren op passages langs de Japanse Toren, het Chinese Paviljoen, het Amerikaans Theater, het historisch centrum van Mechelen en – uiteraard – Tatomium zelf. We passeren trouwens ook de abdij van Grimbergen. De dranktip van de week laat zich dus raden.

Het profiel van de rit vertoont zowaar wat rimpels. De Wilgenbaan na de passage door het centrum van Grimbergen is wellicht de langste klim. Strava-masochisten passen onderweg best wel een beetje op. Ik heb moeite gedaan om zoveel mogelijk jaagpaden en fietsostrades op te zoeken, maar dan nog zijn er een aantal gevaarlijkere oversteekplaatsen, zeker in de onmiddellijke omgeving van Tatomium. Dit is dus geen rit om een aanval te doen op je hoogste gemiddelde ooit. 

Ik heb begrepen dat de politie ons ondertussen aanraadt om op de rijweg voorbij te steken als het fietspad te smal is. Persoonlijk volg ik dit advies minutieus op, zelfs wanneer er niet onmiddellijk medefietsers in de buurt zijn. Een mens kan niet genoeg social distancen. Toch zou ik het niet overal doen. Zeker op de afdaling van de Van Praetlaan (langs het Koninklijk Paleis na Tatomium) en op de Brusselsesteenweg in Zemst (op de terugweg na de gloednieuwe fietsostrade langs de Zenne) kies je beter voor het veilige fietspad aan de linkerkant van de weg.

Misschien ook nog dit: Voor het weekend van 1 mei voorzie ik een Solo editie van Dwars door het Hageland. Voor de liefhebbers van 100 kilometer ritten, heb ik iets in gedachten à la Tienbergentocht naar Aarschot. Ik zal ook een extra lange route voorzien met nog meer kuitenbijters, kwestie van het smachten naar de Grand Ballon wat te temperen. Ik geef dit nu al mee zodat jullie jullie puntenbak thuis wat kunnen aanvullen.

Tamusement allemaal!

En laat weten hoe het geweest is 🙂

Nick

In betere tijden…

Juryrapport Fotowedstrijd Omsingeling van Nijlen

Onze fotowedstrijd mocht rekenen op talloze inzendingen. Dank daarvoor.

Na rijp beraad selecteerde onze éénkoppige jury de volgende winnaars:

Oscar voor de best acteerprestatie: Koen in ‘De slag van de molen’

 

Oscar voor Beste Kostumering: Samir en Vincenzo

 

Oscar voor meest geavanceerde Visueel Effect: Familie Rams(el)

Oscar for Beste Makeup en Haarstijl: Kasper

Oscar voor beste Scenario
Tevens Kifkif Wisselbeker voor post-koloniale beeldvorming: Els & Stijn

Medaille voor Mellow Meligheid: Kurt S met teddybeer
(Eervolle vermelding voor Kurt S met schaapjes)

Award voor de Asymmetrie: Kurt A

Souvenir Paul Herygers: Garry

Prijs van de Maatschappelijke Bewogenheid: Frederic

Prijs van de Professionele Afwijking: Bram

Meest sociale selfie: Abdullah

Minst sociale selfie: Mathias

Olijke vijftiger van de week: Tom L

Trofee voor Sportverdienste: Mister 32 in’t uur AKA Joren
(“Dat stalletje heb ik niet gezien, waar was dat exact?”)

PS Bij onze foto’s vermelden we geen volledige naam en familienaam. Zo maken we het de CIA, de MOSSAD en de VDAB moeilijker om onze buitenshuize activiteiten op te sporen. 

Mocht er toch iemand snode plannen hebben om ons geld af te troggelen wegens oneigenlijk gebruik van foto’s of portretrechten, geef ons dan een seintje. We verwijderen dan als de wiedeweerga alle compromitterend of complimenterend beeldmateriaal.

Week 8: Fotowedstrijd Omsingeling van Nijlen (73/100 km)

Liefste Leonners,

Vorig weekend kroonde de Beul van Berchem zich tot kasseikoning, Tom L tot Dapperste der Galliërs en Julie en Valerie tot zangnimfen. Alles daarover  in ons uitgebreid verslag.

Dat verslag heeft onze voorzitter wel op z’n paard gekregen. Bike Leon is er volgens hem vooral om rustig te “chillen” op de fiets. Deze week dus een verbod op snedige demarrages…

Toch willen we de competitiegeest aanwakkeren met Bike Leon’s eerste fotowedstrijd! Grote regels zijn er niet. Bezorg ons via mail, strava, facebook, whatsapp, … gewoon één of meerdere beelden van onderweg. Plak er misschien wel nog een titel bij. Een paar voorbeelden vind je in deze nieuwsbrief.

Moed? Vissers? Laat me niet lachen!

Het thema van je fotoreeks staat volledig vrij. Je kan gaan voor bitse maatschappijkritiek, ugly belgian houses of “meisjes met ijsjes”. Als je huidhonger echt niet meer te harden is, behoort ook een collage van softerotische koeienuiers tot de mogelijkheden.

Als we de route volgend jaar nog eens rijden, maken we er een fotozoektocht van. Wie spot dan alle fotoshootlocaties?

Parcours

Opnieuw twee routes deze week: een lange van 100 km (GPX) en een iets kortere van 73 km (GPX). Omdat het op de fietsostrades en jaagpaden dikwijls Sinksenfoortoestanden zijn, heb ik m’n best gedaan om rustigere boerenbaantjes op te zoeken.

Social Distancing

Toeristische trekpleisters liggen niet dik gezaaid langs de route. Dagtrippers kunnen zich wel verlekkeren op een doortocht door Vremde-Centrum en een passage langs Zaal Lux in Herenthout. Moeilijk te geloven, maar ooit stonden daar U2, The Dire Straits, The Cure en The Kreuners op het podium!

Vertrekken doen we via de nieuwe fietsostrade langs de luchthaven. Amper kasseien deze week, wel veel betonplaten die nog net aan elkaar plakken met bitumineuze voegvullingsmassa. 

Bitumineuze Voegvullingsmassa

Wie  worstelt met zijn of haar GPS, vindt overigens troost in Jan’s verslag van een vorige editie. Die poging staat nog altijd geboekstaafd als het Schampschot langs Nijlen. 

 

Favorieten

*** Kurt S zou onze fotowedstrijd normaliter met de vingers in de neus moeten winnen. Zijn reeks van vorige week doet ons wel twijfelen of zijn piek al niet voorbij is. De compositie en de focus zitten telkens goed, maar van die schooldirecteur op de voorgrond worden we wat melig.

Melig

** Ook Kurt A heeft oog voor mooie beelden. ‘t Valt wel af te wachten of hij onderweg genoeg kan chillen om het landschap tot zich te nemen.

* Kasper is bereid om om zes uur ’s morgens te vertrekken. Dan heb je inderdaad de mooiste lichtinval.

Veel plezier allemaal! En benieuwd naar jullie foto’s!

Nick

Verslag Antwerpse Kasseiklassieker

De Antwerpse Kasseiklassieker is traditioneel de eerste grote afspraak op de Bike Leon kalender. Dit verdient niet alleen een veel te uitvoerige voorbeschouwing, maar ook een belachelijk lang verslag.

Rustig, Pieter De Crem! Iedereen van ons heeft apart gereden. Met behulp van experimentele software zijn we er wel in geslaagd om alle soloritten te synchroniseren alsof ze tegelijkertijd plaatsvonden. Elke gelijkenis met bestaande feiten en figuren berust voor de rest op louter toeval.

Aan de start stonden een twintigtal Leonners. Onder hen ook een aantal rookies, zoals Stan en Mathias. Koen had veel bekijks. Zijn nieuwe fiets was er dan ook ene met een kleine én een grote plaat!

Vroeg vertrekken of laat vertrekken? Een lastige tactische keuze. Later op de dag was er namelijk meer wind, een kleine kans op regen en een grote kans op zondagfietsers. Kasper koos er dan ook voor om nog voor dag en dauw het paashazenpad te kiezen.

Op het Ringfietspad voelde niemand zich geroepen om een chasse patate op te zetten. Het was dan ook nog honderd kilometer naar de aankomst. Mathias rakelde het woord “centurion” op. In de volksmond sprak men van twee volle Crembo’s.

Drie kilometer ver. De eerste kasseistrook. Meteen averij. In de staart van het peloton kust Tom L de kinderkopjes van de Saffierstraat. “Mijn GPS was wat losgekomen”, legde hij achteraf uit. “Dus dacht ik die al rijdend vast te zetten”. “Da’s niet slim”, besefte hij, “zeker niet als je niet ziet dat je een stoepborduur gaat raken”. Da’s inderdaad niet slim. Onze schaduwfavoriet zet uiteindelijk wel z’n weg voort. Dapper!

Op de Reepkenslei in Kontich voelen de topfavorieten hun benen kriebelen. Stenen Stijn en Keien Kurt trekken een eerste keer door. Alleen Koen peddelt verdacht vlot mee in hun wiel. Tom VR was geprikkeld omdat hij – ondanks z’n hoogtestage in de States – niet vernoemd was in de voorbeschouwing. Met veel moeite kan hij nog net aanpikken.

Op de boerenwegen na de Reepkenslei loopt alles terug samen. Het parcours blijkt niet selectief genoeg om hier al een grote schifting door te voeren. Tom VR moet ondertussen wel al met materiaalpech opgeven. Garry durft hardop zeggen wat we eigenlijk allemaal dachten: “Ik wist al langer dat gij een vijs kwijt waart”. Ja, er is nog tijd om te zwanzen in de buik van het peloton.

Kilometer 37. Eén derde koers. De eerste viersterrenstrook van de dag: de Schoonaardestraat in Eikevliet. Een snoeiharde demarrage van onze voorzitter. “Rustig chillen met de gravelfiets”, had die nochtans op de vooravond van de koers beloofd. “Heb ik ook gedaan”, foeterde hij achteraf. “90% van de tijd. Kasseien kan je soms toch maar beter op snelheid pakken”.

Achter Keien Kurt scheurt het peloton in twintig stukken en brokken uiteen. Bob, Stijn, Koen en Kasper vormen het eerste achtervolgende groepje. De rest moet al honderden meters goedmaken. Helemaal achteraan bengelt Nick. Die staat in Ruisbroek-Sauvegarde lang voor de trein. Slecht startuur gekozen dus.

De kasseien volgen elkaar nu in sneltempo op. Keien Kurt geeft er iedere strook een flinke lel op. Terug op het asfalt doet hij het – zoals beloofd – wel rustiger aan. Het veld plooit iedere keer als een accordeon terug bij elkaar.

Zomaar een weetje tussendoor: Syrische Flandrien Abdullah is de enige van ons bij wie de hartslag lager ligt op de kasseien dan op het asfalt voor of na.

Kilometer 50. Halfweg koers. Grote verwarring. De kasseien van de Wielstraat lopen plots dood! Alleen Jonathan durft het aan de koeiendrijfweg te volgen tot aan de grote baan. De rest van de kopgroep maakt rechtsomkeer. Nick en Tom L schieten nog net als eersten het smalle paadje tussen de huizen in. Hoe goed moet de GPS van die laatste nu vast staan? De wedstrijd ligt terug helemaal open!

Op de brug van Temse gaat Kurt S er even bij zitten. Je zou voor minder. Na talloze omzwervingen in de velden rond de Wielstraat ziet hij terug een teken van beschaving! Jammer wel dat de hopman van de tienurenclub z’n compagnons in de steek heeft gelaten. Abdullah dacht even dat hij helemaal alleen op pad moest voor de korte route. Hij sprong dan ook een gat in de lucht toen hij de zussen Rams zag aanstormen.

Op het Hellend Vlak van Temse, een venijnige klim uit de Scheldevallei, gooit Stenen Stijn z’n troefkaarten op tafel. Koen peddelt weer vlot mee naar boven. Wordt die mens ooit moe? Ook Bert en Bart kunnen na een koppeltijdrit komen aansluiten. De beslissing lijkt gevallen.

Kilometer 61. De Beeldstraat in Sint-Niklaas. Misschien wel de zwaarste strook van de dag. Op de meeste kasseiwegen heb je een rug die redelijk berijdbaar is. Hier stuiter je van de ene kant van de baan naar de andere. Stijn kletst er iedereen uit het wiel. In het peloton wordt er gevloekt. “Amai m’n paaseitjes”, horen we iemand zeggen. “En m’n kerstballen” voegt de plezantste van de hoop toe. “Gewoon de vullingen uit m’n kiezen”, zegt Robin. “Niks in vergelijking met de Chemin du Crucifix”, aldus Bas. 

Met een fenomenale krachtinspanning op de Boskouter in Burcht kan enkel onze voorzitter nog bijpikkelen. Een echt kabinetstukje! Samen diepen ze het gat uit langs de Schelde. Allemaal tevergeefs, zo blijkt. Op de beruchte beklimming van de Kennedytunnel komen de meeste kanshebbers terug aansluiten. Herstarten dus op twintig kilometer van de meet.

Op de Benzineweg in Hoboken noteren we een eerste aanval van Nick. Lang houdt die niet stand. Op de kasseien van de Hobokense Polder komen Stijn en Kurt zijn rug al terug tikken. Het valt stil bij de drie. Zo komen ook Kasper, Bob, Garry en Koen terug in de kop van de wedstrijd.

Op de gevaarlijke wegen richting Antwerpen sluiten de heren van dit elitegroepje een gentleman pact. Ze rijden samen naar de meet op de Cogels-Osylei. Er wordt niet meer aangevallen. Uiteindelijk wordt het een titanensprint. Op basis van de finishfoto mag Stenen Stijn de trofee in de lucht steken. Nick en Keien Kurt vervolledigen het podium.

De rest druppelt langzaam binnen op het terras van de Leon  Allemaal lachende gezichten. Straffe verhalen ook. Bieke heeft overheerlijke recuperatietaart gemaakt.  Frédéric tracteert voor zijn 45e verjaardag. De zon schijnt. De sfeer zit goed. 

Om z’n huwelijk te vieren, steekt Kurt de barbeque aan. Tripels, trappisten en Tropico Tropicals worden aangevoerd. Het geroezemoes wordt luider.  Wie het totaal aantal kilo’s van het eindpodium schat, krijgt z’n gewicht in Trappist!

De alcohol en/of de endorfines beginnen z’n werk te doen. De eerste triptraptrops verschijnen op tafel. Judas Priest schalt door de boksen. Er wordt gedanst en gelachen. Bleinen worden vergeten. “’t Valt wel mee”, horen we de andere Tom zeggen met een typische ik-ben-toch-wel-redelijk-hard-gevallen grijns.

Wanneer de flikken de muziek komen afzetten, begint er een spontane zangstonde. “De eenzame fietser” van Boudewijn De Groot. “Bicycle race” ook van Queen. Julie en Valerie brengen Kurt als huwelijkscadeau ook nog een muzikaal eerbetoon. Hun refrein klinkt nog minutenlang over ’t Krugerplein: “Al draagt de Kurt een gouden ring, het is en blijft een lekker ding”.

Bij het krieken van de dag zoekt iedereen z’n bed op. Veel gedokker thuis zit er bij de meesten wellicht niet meer in.

Verslaggeving: Nick
Foto’s: Kurt A, Kurt S, Tom VR, Nick

 

 

 

 

 

Leon week 7: de Antwerpse Kasseiklassieker

Beste Leon-leden en sympathisanten,

Nog niet eens zo lang geleden stonden we nog vrolijk opeengepakt in de lift van de Voetgangerstunnel. Ondertussen ziet de wereld er inderdaad helemaal anders uit…

Toch kunnen de meesten van ons nog gewoon verder blijven fietsen. Laten we dat dan ook doen. Deel je fietstochtverhalen met de rest van de wereld. Op die manier blijft de Bike Leon gemeenschap overeind.

Let wel goed op je hygiëne onderweg. Snut je neus niet leeg in de struiken, maar in een papieren zakdoekje. Houd er ook rekening mee dat virussen grotere afstanden dan anderhalve meter kunnen afleggen, zeker als je aan het doorperen bent. Als je iemand voorbijsteekt, neem je daarom best tien meter op voorhand al een andere rijstrook in. Eens je voorbij bent, wacht je ook weer even om in te voegen. Achter jou hangt nog een hele kometenstaart vol besmettelijke partikeltjes. 

 

Parcours

Ondanks deze vreemde tijden, lijkt de animo voor de eerste solo editie van de Antwerpse Kasseiklassieker groot. Laten we er dus het beste van maken!

Deze editie serveren we een grote tour van 100 km (GPX) en een “kleine” tour van 74 km (GPX). Als je beide touren op je GPS zet, kan je na de eerste serieuze kasseistrook (de Schoonaardestraat) nog beslissen of je kort of lang neemt. De eerste 36 km lopen gelijk. 

Alle stroken vind je hieronder met lengte en kilometeraanduiding. De sterretjes geven een volledig subjectief gevoel van moeilijkheid mee. Net zoals in Parijs-Roubaix tellen de stroken af. Strook 1 is dus de laatste. 

24. Saffierstraat, Berchem (++, 300m, Km 4)
23. Mussenburglei Mortsel (++, 500 m, Km 8).
22. Kasteeldreef Edegem + uitloper (++, 900 m, Km 10)
21. Reepkenslei Kontich (+, 1100 m, Km 15)
20. Bussestraat Rumst (++, 300 m, Km 20)
19. Mechelsesteenweg Rumst (+, 100 m, Km 21)
18. Haven Klein-Willebroek (+, 300 m, Km 29)
17. Antwerpsesteenweg Willebroek (++, 400 m, Km 30)
16. Schoonaardestraat Bornem (++++, 1100 m, Km 37)
15. Polderdam & Nattenhaasdonck (++++, 1600m, KM 40)
14. Notelaardreef & De Baerdemaekerstraat Hingene (+++, 1600 m, Km 44)
13. Kleine Hinckstraat, Hingene (+++, 300m, KM 47)
12. Kasteeldreef & de Witstraat Hingene (++, 1300 m, Km 48)
11. Rotterdam Bornem (++, 500 m, Km 51)
10. Beeldstraat Sint-Niklaas (++++, 1700 m, Km 61)
9. Sint-Jacobsdreef Haasdonk (+++, 300 m, Km 62)
8. Boskouter Burcht (++++, 1100 m, Km 73)
7. Naftaweg, Antwerpen (++, 1700 m, Km 80)
6. Hobokense Polder (++++, 1800 m, Km 79.4)
5. Schoonselhof, Hoboken (+, 300m, KM 88)
4. Legerstraat, Wilrijk (++, 800m, KM 89)
3. Middelheimlaan Wilrijk, ++ 1000m, KM 93)
2. Vredesstraat Berchem (++, 300 m, Km 96)
1. Cogels-Osylei Berchem (++, 500 m, Km 97)

Op de grote route neem je alle 24 kasseistroken mee, goed voor een totaal van maar liefst 20 kilometer gedokker. Op de kleine route zit je met een tiental kilometer kassei. Eerst pik je stroken 24 tot en met 16 mee. Daarna doe je ook nog 12, 10, 9 en 8. Let wel dat sommige van die stroken perfect vemijdbaar zijn met een mooi fietspaadje. Wie overal de kasseien opzoekt, krijgt de prijs van de volharding.

Gas geven is niet overal even goed aangewezen. Op Strava houd ik vooral jullie tijden op stroken 16, 15, 10, 8 en 6 in de gaten. Uiteraard belet niks jullie om ook elders een KOM mee te pakken. Op de meeste stroken staat het clubrecord trouwens niet heel ver van de KOM verwijderd. 

Een foto posten op de Whatsapp groep mag nu ook officieel van Jan. Foto’s die ons per mail bereiken zullen we ook verder verspreiden. 

Favorieten

***** Na zijn recente huwelijk leeft onze voorzitter ongetwijfeld op een roze wolk. Als z’n snotneus niet te veel in de weg zit – en als z’n snotneuzen hem eens een paar minuutjes met rust willen laten – moet dat wel resulteren in een glorieuze triomftocht. Over kasseien rijden kan keien Kurt namelijk als de beste. Dat weten binnenkort ook alle luisteraars van Radio 2.

*** Broer Bert moet men niks meer wijsmaken. Met Stenen Stijn gaan losrijden wordt binnen de kortste keren ‘doorrijden’. Stijn’s benen zijn te goed om de hoogvorm nog te kunnen verstoppen. Het zou ons overigens niet verbazen als Bert eigenlijk ‘doodrijden’ bedoelde.

** Bob zit al een tijdje binnen te Zwiften. Alleen om z’n wekelijks kruisje te halen, mag hij nog naar buiten. Niet de ideale omstandigheden om een Kasseiklassieker voor te bereiden, hoor ik u zeggen? Zoek dan nog maar eens op hoe Mathew Hayman de Noord-Franse Kasseiklassieker won.

* Tom L is om duistere redenen nog nooit voorgekomen in een voorbeschouwing van de Kasseiklassieker. Deze week zagen we hem wel in het geniep al de Hel van Pulderbos verkennen.  Deze keer is het hem dus menens! Nu nog hopen dat z’n GPS meewil. Vorige week leek het nog alsof hij in Hallaar – of all places – alle beren van het dorp gezien wou hebben.

* Over beer gesproken. Joren is hier nog niet vernoemd. Als hij z’n tractor even kan achterlaten, speelt hij ongetwijfeld mee voor de overwinning. Terwijl de meesten onder ons hun ‘piek’ al achter de rug hebben, zit er met zijn leeftijd ook nog heel wat progressiemarge op. Als het niet dit jaar is, zal het dus in 2030 zijn. 

0 Over de vrouwen in koers hebben we het ook nog niet gehad. Wie wordt de gouden Rams?

Wie ook nog niet is vernoemd, mag zich dubbel plooien om de bookmakers te wijzen op hun grote ongelijk. Een andere optie is om het rustig aan te doen en te genieten van het landschap, de lachende gezichten en de bloeiende fruitbomen onderweg.

Zet je banden deze week misschien wel niet te hard. Zes kilo druk kan volstaan. Neem best ook een extra reservebandje mee. Al herinner ik me dat vorig jaar niemand van de meer dan twintig deelnemers lek is gereden op de hele route…

Succes allemaal. En vooral veel fietsplezier gewenst!

Nick