Zowel het weer van zaterdag als de voorspellingen voor zondag gaven ons de nodige excuses om vanmorgen in bed te blijven, de kinderen te vergezellen bij het punniken, vrouw en kinderen te verrassen met een lekker ontbijt,… Maar niets daarvan bij alweer een vijftiental deelnemers aan “de omsingeling van Nijlen”.
In tegenstelling tot vorig jaar kunnen we hier spreken van een perfecte uitvoering. Naadloze navigatie, geen enkele lekke band, geen valpartijen, lekker vroeg terug zodat sommigen zichzelf zelfs konden trakteren op 2 drankjes en anderen dan weer moesten blijven plakken om geen verwachtingen te scheppen naar de toekomst toe. Enkelen onder ons konden zelfs rekenen op een ontvangst door vrouw en kinderen aan de meet. Allez kom, toch in de nabije buurt.
Maar geef toe; we waren eigenlijk nog de watjes. (Uitgezonderd dan Isabel die met een gebroken elleboog toch van de partij was). De echte bikkels waren een uur vroeger aan bar Leon om in de koude Ardennen mogelijks sneeuw en ijzel te trotseren en een belachelijk aantal kilometers met een nog belachelijker aantal hoogtemeters af te haspelen. (Deze uitspraak uit de pen van een jaloerse teamgenoot die voor dit soort verdienstelijke sportprestaties moet passen wegens gewoonweg niet kunnen.) Petje af jongens!!!
Tot volgende week.
We hadden 1 regenbuitje dat volgens mij niet eens 5 minuten duurde.
“Eat your heart out!”