Nu het voetbalgewoel enkele dagen kan gaan liggen, graag uw aandacht voor het volgende:
Zondag is er natuurlijk een rit voorzien (laat u verassen door Garry). Maar nog belangrijker: er zijn taartjes voorzien. En nog meer dessertjes. Het feestcommitee zorgt ervoor dat iedereen om 12 uur terug is bij Bar Leon waar het gehele gezin wordt uitgenodigd om terras en speeltuin onveilig te maken.
Meer hebben we niet te zeggen.
Of toch. Schrijf je nu in voor de Reuskenskoers bij Kurt.
Beste mensen,
Wij presenteren u graag een lichtjes aangepast programma voor de komende weken.
Zondag 24 juni – 100 km Kasterlee / 69 km Herentals
Tijdens deze rit komen de allrounders aan hun trekken. Wie sprint, klimt en dokkert het beste? Na 25 kilometer mogen de sprinters hun riempjes aantrekken voor de Heldensprint. Halverwege de rit haal je je klimbenen even boven voor het Lichtaarts Triootje en de Muur van Kastel. Op de weg terug mogen ook de dokkeraars hun hartje ophalen op de zogenaamde Hel van Pulderbos (ja, voorzitter, nu hebben we het over u). Wie na al die beproevingen nog wat over heeft, krijgt een vrijgeleide langs het Albertkanaal. De rest van de rit doen we in groep. Samen uit, samen thuis.
Zondag 1 juli – Familiedag!
Op de fiets horen we wel eens verhalen over vrouwen, lieven, echtgenotes, mannen, minnaars, partners, kinderen, honden en katten. Daar een gezicht op plakken is dikwijls moeilijk. Daarom het volgende idee: we vertrekken om 9h00 met de fiets voor een mooie route uitgetekend door Prince Garry. Om 12h00 zijn we terug in Bar Leon. Vrouwen, lieven, echtgenotes, mannen, minnaars, partners, kinderen, honden en katten komen langs. Bike Leon tracteert op een hapje en misschien ook op een drankje.
Zondag 8 juli – 9h00: Bike Leon rit
Een korte rit, zodat we nog kunnen gaan supporteren voor de helden van de Reuskestrofee.
Zondag 8 juli – Reuskestrofee – Alle caféploegen van ‘t stad rijden elkaar aan gort
Inschrijven bij Kurt.
Zondag 15 juli – 60/80/100 km Sauna Dianaroute
Deze tocht naar Meersel-Dreef stond vorig jaar ook op de kalender, toen nog als de “we rijden naar de meest noordelijke grenspaal van België route”. Maar geef toe: Sauna Diana Route bekt beter. Voor degenen die doen alsof ze Sauna Diana niet kennen: Sauna Diana is een zelfverklaard “huisje van plezier”, net over de grens in Zundert en goed bereikbaar vanuit Antwerpen langs de E19. Hoe wij dat weten? Sauna Diana sponsorde ooit een wielerteam. Ze staan nog steeds geboekstaafd als het team dat de wielerbus introduceerde. Daarom weten wij dat! De grenspaal passeren we trouwens ook.
Op een volledig objectief, uur-per-uur verslag van de Vogezentrip is het nog even wachten. Als er al journalisten ter plaatse waren, dan zitten die ondertussen in Rusland met een vergrootglas te speuren naar primeurs over voetbalvrouwen. Voorbij de waan van de dag, en volledig los van alle objectiviteit, durven wij ondertussen wel al stellen: Het was plezant in de Vogezen. Dat het plezant was in de Vogezen!
Wie of wie was te laat om nog ‘n Bike Leon shirtje te vinden in zijn maat?
Inderdaad, de eerste meerdaagse, buitenlandse expeditie van Bike Leon was meteen een schot in de roos. Maar liefst elf Leonners daagden op. De groepsfoto hierboven geeft wel nog een werkpuntje aan. Vrouwen en kinderen waren nog maar eens ondervertegenwoordigd. Mannen met kinderen zonder kinderen waren dan weer oververtegenwoordigd. Wie goed kijkt, telt ook slechts tien gezichten. Nummer elf lag namelijk te slapen.
“Wie o wie was die nummer elf dan?”, hoor ik de curieuzeneus in u al komen. Zijn naam gaan we je niet geven. Wie het echt wil weten, kunnen we wel toefluisteren dat zijn Willier wel op het appèl was. “En waarom lag hij te slapen?”, vraagt u? Hoe dat kon gebeuren, vertellen we u nu, in alle geuren en kleuren. Het had namelijk iets te maken met de koninginnenetappe van het Vogezenweekend.
Een hoogteprofiel als een onverzorgd weerwolvengebit
In het roadbook had de parcoursbouwer zijn ambities als Suske-en-Wiske-titel-verzinner kracht bijgezet door deze etappe te omschrijven als een rit “voor de durvers, de doorzetters en de doorduwers”. Om iedereen schrik aan te jagen, had hij daar een hoogteprofiel als een onverzorgd weerwolvengebit aan toegevoegd. Voor wie X- en Y-as van zo’n profiel moeilijk kan onderscheiden, wond de begeleidende tekst er weinig doekjes om: “Honderdtachtig kilometer is niet voor iedereen weggelegd. Met 4500 hoogtemeters op de totale route zit je aan het maximale wat er in de Ronde van Frankrijk van profs wordt verwacht. Wie zot genoeg is, begint met goede moed aan deze monsteronderneming. Maar als je op voorhand het gezond verstand laat zegevieren, kies je wellicht voor een verkorting.”
“Wie o wie waren de zotten die dan toch nog vertrokken?” hoor ik u nog eens komen. Zo goed als allemaal! Enkel Bram, Garry en Jan lieten het gezond verstand zegevieren. Zij namen ‘s morgens de tijd om rustig te ontbijten. ‘s Avonds hadden zij ook nog krachten genoeg over om te gaan winkelen en een fantastische maaltijd op tafel te toveren. Daartussen fietsen zij ook elk honderd kilometer!
Zeg ken jij Jan de motoman?
De man van de baguettes en croissants…
Uiteindelijk verliepen de eerste zeventig kilometer van de koninginnenetappe vrij geschiedenisloos. Op de Col de la Grosse Pierre scoorde Tom VR wel een 9 op 10 in de “platte band op een mooie locatie” competitie. Helemaal boven op de top, met een mooi uitzicht, terwijl er langs alle kanten trialbikers het bos in- en uitschoten: wie o wie houdt Tom van’t jaar nog van de titel?
Een iets minder geslaagde poging van Kurt in dezelfde competitie.
Na zeventig kilometer stond de belangrijkste hindernis van de dag op het programma. Waar de meeste beklimmingen van de Grand Ballon in trapjes verlopen, klimt de route via Moosch in bijna 13 kilometer bijna duizend hoogtemeters in één trek. Het gemiddeld stijgingspercentage bedraagt daarmee bijna 8 procent. De steilste kilometers gaan vlotjes boven de tien procent en zitten ook nog eens helemaal aan het einde. De baan is eigenlijk niet meer dan een geitenpad vol putten en stenen. Een gedrocht van een klim dus.
Voor het nageslacht…
“Genoeg gezaagd, schoolmeesterke, wie of wie was er op die Grand Ballon eerst boven?”, voel ik de onverlaat in u weer komen. Wel, de Strava data zijn daar redelijk formeel in. In net geen uur kon Nick als eerste de top ronden, op de voet gevolgd door Tom VR en Vincent. Koen had die drie lang gevolgd, maar had dat moeten bekopen met een fameuze hongerklop. Tom L (ja, die was ook mee op weekend) viel zo net van het podium. Ook Bram, Bert, Stijn, Jan, Garry en Kurt lieten niet lang op zich wachten.
Tom L had wel genoeg repen bij
In plaats van pijlsnel de afdaling in te zetten, kozen we ervoor om eerst wat te eten. Dat gebeurde tussen de bikers en de bomma’s in “La Vue des Alpes”. De bestelling bestond uit een aantal lokale specialiteiten: “onze bolos et onze cocas, s’il vous plaît”.
Let op het tafellaken. De gordijntjes van het etablissement waren assorti. Het gezicht van Nick ook.
Na de Grand Ballon stonden nog vier cols op het menu. De bergpunten werden daar mooi verdeeld. Op de Petit Ballon was Tom VR als eerste boven. Op de Hohrodberg kon niemand Nick volgen. Koen kroonde zich tot Schluchtmeister. En op de Chemin de la Pépinière kwamen Vincent en Tom L op de eerste rijen piepen. Beneden mochten Kurt, Bert en Stijn telkens wel op al die klimgeiten wachten. Daar was lef en kunde mee gemoeid, maar ook wel gewoon Fz = m*g.
Ondertussen een geruststellende SMS van Bram: “Colleke van 7% aan het beklimmen”
“Wie of wie wil dat allemaal weten?”, hoor ik u denken. Niemand uiteraard. Zelfs het nageslacht hoeft dit niet te weten. Toch vind ik het straf dat we allemaal, zonder uitzondering, en zonder accidenten, gans de rit hebben uitgereden. Van een topprestatie gesproken! Nog straffer is dat er niemand om half tien in bed lag. Na een fantastische maaltijd, volgde er nog een deftige après, met zakken chips, sloten bier en een ontelbaar aantal vieze scheten. Vrouwen en kinderen waren ook hier ondervertegenwoordigd.
Ook voor het nageslacht…
De dag na deze koninginnenetappe hielden we ons toch maar een beetje in. We reden de beentjes wat los op een vlakkere route. Daarna deden we ons te goed aan een barbeque. Jan was voor de derde keer die dag naar de bakker geweest. Fleischmeister Garry verwende ons met een côte à l’os. Bram had nog wat flessen rioja bij. Vegetariërs bleken nu sterk ondervertegenwoordigd. Flexitariërs bleken toch vlees te lusten.
Der Fleischmeister et son côte à l’os.
Le maître-viande und seine Fleischbein
Volgend jaar graag opnieuw! En wel in het laatste weekend van mei. Vrouwen, kinderen, vegetariërs, flexitariërs en geheelonthouders die fietsen bijzonder welkom! Het was namelijk plezant in de Vogezen. Dat het plezant was in de Vogezen!
Hooggeachte wielertrappisten,
Wie wil kan dit weekend 240 kilometer trappen met Bike Leon!
Zondag om 9h00 starten we aan Bar Leon voor een vlakke rit langs de Schelde. Via Temse rijden we naar Sint-Amands en Dendermonde. Langs de Durme en de Scheldepolders geraken we terug aan de voetgangerstunnel. Goed voor een totaal van 103 km (GPX), met optie tot verkorting van 70 km (GPX). Snel stuk van 5,5 km langs de nieuwe dijk tussen Rupelmonde en Kruibeke.
Zaterdag doen we de Voerstreek en Nederlands Limburg aan. Om 8h00 rijden we met minstens twee auto’s naar Boirs. Daar vertrekken twee tochten: één van 100 en één van 140 kilometer. De parcoursbouwer heeft zijn best gedaan om zoveel mogelijk mooie klimmetjes en afdalingen te zoeken. Het profiel heeft wat weg van dat van de Leon Van Vlaanderen, maar dan over gladde asfaltwegen in plaats van kasseien. De allersteilste kuitenbrekers (genre Keutenberg) bevinden zich ook op de langste route. Je kan onderweg nog beslissen hoeveel kilometer je wil doen. Spreekt dit je wel aan: graag een mailtje voor vrijdagochtend aan kurt@bikeleon.be en nick.schuermans@hotmail.com.
Tot van’t weekend!
Nick
Dag Leonners,
Mogen we je aandacht voor de eerstvolgende pretmomenten op de fiets?
Zondag 10 juni – 97 km Grimbergen / 50km Boom
Nog maar net terug van Tatomium, of het gaat al weer terug richting Brusselse Rand. De lange route voert je langs de Zenne en het Kanaal Willebroek-Brussel tot aan de abdij van Grimbergen. Houd op de terugweg nog wat reserves over voor de bestorming van de Bosstraat!
Er is een verkorting voorzien, je komt dan terug bij Leon na 50km.
GPX File: https://www.dropbox.com/s/0set53nmrpm8aak/BL_180610_97_Grimbergen.gpx?dl=0
Zaterdag 16 juni – 140/100 km Drie Landen Leon
De route wordt nog gefinetuned, maar we willen vooral weten wie er mee gaat op deze speciale uitstap zodat we kunnen beginnen vervoer te plannen.
Vertrekkende vanuit Boirs (aan de snelweg Brussel-Luik), brengt deze zaterdagrit je in verschillende land(schapp)en. Via de weidse vergezichten van Haspengouw en de heuvels van de Voerstreek bereiken we het Drielandenpunt op de grens van België, Nederland en Duitsland. Vergeet wel je klimmersbenen niet mee te nemen. Op de weg terug naar Boirs liggen onder andere de Eyserbosweg, de Kruisberg, de Cauberg, de Keutenberg en de Hallembaye, samen goed voor een 2500 tal hoogtemeters.
Keuzes tusen 101 en 141km. Geef een seintje al je mee wil! Wij tellen alvast iets van een 23 puisten op het hoogteprofiel.
En last but not least
